Auteur: Hendrik Carette

Het laatste gedicht van Karl Kraus

 

                                               Wie hem had beluisterd wilde nooit meer naar de                                                        schouwburg, toneel was vervelend bij hem vergeleken,

                                               hij was in z’n eentje een heel toneelgebeuren, maar beter,                                              en dit wereldwonder, dit monster, dit genie droeg de hoogst gewone naam Karl Kraus.

                                               Elias Canetti, De fakkel in het oor

 

                                                                                 

Vraag mij niet wat ik al die dagen deed.

Ik blijft stom;

en zeg niet waarom.

De stilte is oorverdovend met al dat leed.

Geen zinnig woord komt nog uit mijn mond;

een open wond.

En in mijn stoutste dromen droom ik niet meer

van een zonnige dag op een terras.

De tijd roteert te snel en nu is al te laat;

niets is nog wat het ooit was.

Elk woord verloor zijn woordwaarde

en de hele wereld werd echt slecht.

 

 

Hendrik Carette

Het Duitse idealisme

 

 

                                                          voor Geert van Istendael

 

Na Kant en zijn godsbewijs werd Pruisen doordrongen

of omhuld door een dikke mist en nevel

en vanuit het oosten priemde de Pruisische geest

doorheen de dialectiek van Hegel.

 

In de salons van de protserige stenen huizen

en in de kleine heidehutten van plaggen

geloofden de jeugdigen met schillerkraag

in het bestaan van God en zelfs van Napoleon.

 

En buiten de esoterische tempels van de illuminaten

leidden de idealen van de idealisten

naar lange parades met fakkels en roffelende trommels

en uiteindelijk naar de schreeuw van de twintigste eeuw.

 

 

 

Hendrik Carette

Het boek der boeken

 

                                                                      Sô wol dir, wîp, wei reine ein nam!

                                                                      Reinmar der Alte (Reinmar von Hagenau )

 

 

Neen, ik ben geen Chaldeeër en de Chaldeeuwse

orakels ken ik niet, want ik blijf veelal bij mijn vier

evangelisten; Babel, Benjamin, Benn en Bloch.  

 

Alle anderen zijn apocriefe apostelen

of binnenkerkelijke ketters

die soms in en dan weer uit mijn canon springen.

 

Maar alleen de liederen van Hildegard von Bingen,

de preken en sermoenen van mystieke minnaressen

en de zangen van minnezangers laten mij zinderen.

 

 

Hendrik Carette

De dood

  

                                                                                 

De dood is als een beet van een varaan

op het paradijselijke eiland Komodo,

een beet van een dolle hellehond

of een ander menselijker monster.

 

De dood is als een kus aan de kust

een dodelijke zoen op de noen

een bloeding die niet eindigt

een hoest waarin je verstikt.

 

De dood is als een laatste rochel

een versmachting, een stijfte

of het zacht verglijden in de slaap

en het bereiken van het Shambhala.  

 

De dood is een feit zoals dat hard

en zwart vierkant van vriend Kazimir.

 

 

Hendrik Carette

 

 

 

 

Het schaakspel

 

 

Een witte pion, een moedige zandstuiver van het voetvolk

nadert al vervaarlijk ver in het midden van het slagveld

en zal weldra worden geofferd.  

De zwarte koning waant zich veilig

in zijn versterkte villa met de mooie naam De Rokade.

Lopers lopen her en der en worden gevangen genomen.

Een paard maakt een gekke gewaagde sprong.

De zwarte koningin blijft dreigen

en de witte koningin valt naast haar verzwakte koning

want ook de twee witte torens werden al verwoest

op de kaal geslagen vlakte van het naderende eindspel.

 

Hendrik Carette

 

 

Recht op antwoord of vier bemerkingen voor Henri-Floris Jespers

 

 

Niet met verbazing maar lichtelijk geïrriteerd door uw onnodige irritaties en onjuistheden in de Mededelingen van 16 december 2015 (nr. 263, op pagina 4 ) wil ik het hiernavolgende voor u en de lezers van het C.D.R. toch nog even verduidelijken:

1. Het zijn geen trivia, maar realia.
2. Ik poogde een ernstig essay te schrijven over een ernstig essayist. Niet over de invloedrijke gouverneur die hij uiteraard ook was.
3. Wijlen Emiel Willekens hielp mij bij het verzamelen van toespraken van Richard Declerck. Maar dit waren eerder saaie teksten in de ambtelijke sfeer. Toch zou Emiel mijn essay ‘Een betere Bruggeling in de diaspora’ (in Jaarwerk MMXV) vermoedelijk wel hebben gewaardeerd. Hij was dan ook een wijs en rechtvaardig man.
4. Als Bruggeling leed Richard Declerck niet aan het bekende Antwerps chauvinisme waaraan u als bewoner van het Antwerpse vaderland blijkbaar nog altijd hevig lijdt.

Graag herinner ik u aan de wapenspreuk van de Brugse heren van Gruuthuse die voor ons beiden altijd zou moeten gelden: Plus est en vous…

                                                                                                                     Hendrik Carette,

                                                                                                                19 december 2015

 

 

Benno B. verlaat het Belgenland en vestigt zich in Engeland

 

 

O ironie: ook Guido Gezelle was een anglofiel en wilde

ginder zelfs een katholiek missionaris worden, maar dat mocht

niet van de strenge bisschop van Brugge.    

                                

Beste Benno, u bent geen baronet, maar ik bewonder uw

initialen zoals bij Benjamin Britten, Béla Bartok en Brigitte Bardot

(ja, ik word oud), Brigitte Balfoort (nee, ik blijf eeuwig jong)

en de tragische Billy Budd.

 

En wees gerust: de Picten blijven achter de Muur

van Hadrianus. Maar op dit geweldig eiland van Angelen

en Saksen leven veel bastaards, zoals hier.

 

En in de winter in de badstad Brighton

on the beach of op de pier

is heel weinig plezier.

 

Hoewel ginder aan de overzijde, vanaf het droevige Dover,

het gras voor u malser en groener moet zijn.

 

Hendrik Carette

 

 

 

 

 

Hoera Ballustrada !

 

Het nieuwste nummer van het Zeeuwse literair periodiek Ballustrada (jaargang 29, nr. 3/4 2015) opent op de pagina’s 6, 7 en 8 met een driedelige hommage aan de Argentijn Jorge Luis Borges onder de titel ‘De mystieke Borges’ van Hendrik Carette uit Brussel. De redacteur Jan J.B. Kuipers (een echte Zeeuw uit Zaamslag dat zich in Zeeuws-Vlaanderen bevindt) schrijft in zijn reeks ‘Aan de arm van een zeearm’ een mooi stukje proza over het dorp Sint-Philipsland. De auteur Kees Klok uit Dordrecht vertaalde vijf gedichten van de Pakistaanse dichteres Moniza Alvi (Lahore, 1954) uit het Engels in het Nederlands en deze dichteres werd trouwens genomineerd voor de TS Eliot Prize for Poetry. En voorts zijn in dit nieuwe nummer ook nog gedichten te lezen van o.m. Anneke Brassinga, Jabik Veenbaas, Maarten Inghels, Yannick Dangre en ook van de West-Vlaamse Maud Vanhauwaert (°Veurne, 1984). Kortom ook na de intrekking van de subsidie van de Provincie Zeeland blijft dit frisse verrassende tijdschrift – dat elke jaar twee dubbelnummers brengt – rustig verder verschijnen en dit dankzij de abonnees die slechts 20,- euro betalen en de Vrienden van Ballustrada die iets meer willen betalen. Een los nummer kost 12,50 euro, een abonnement 20 euro over te maken op de bankrekening NL35 ABNA 049 92 02 864 t.n.v. Stichting Zeeuws Licht. ISSN 0921-0148. Voortaan wordt dit blad trouwens uitgegeven door de uitgeverij Liverse in Dordrecht. Nu vele Vlaamse en Hollandse (gedrukte) tijdschriften verdwijnen of al verdwenen zijn is het wellicht goed om even aandacht te wijden aan dit pretentieloze tijdschrift dat volgend jaar aan zijn dertigste jaargang begint.

Sloebers, schurken of strijders?

 

 Van de grote Griekse filosoof Herakleitos van Efeze uit de zesde eeuw voor Christus die wel eens ten onrechte of met reden de duistere wordt genoemd zijn twee fragmenten bewaard die de strijders tegen de godsdienstwaanzin van de fanatieke moslims goed moeten aanhoren. De eerste luidt als volgt  “Strijd is de vader van allen, de vorst van allen. De een laat hij god worden, de ander mens; de een maakt hij slaaf, de ander vrij.” (p. 95 in het boek Alles stroomt, vertaald en toegelicht door Paul Claes) en het tweede fragment (op p. 82) is niet minder verrassend en passend voor het wankelende weke Europa : “Een bevolking dient de wet even goed te verdedigen als de wallen.” Het korte commentaar van Paul Claes “Zoals wallen dienen om uitwendige gevaren af te wenden, dienen wetten om inwendige spanningen te beheersen.” moge duidelijk en eenvoudig klinken, deze raadgeving van Herakleitos wordt in dit oude verziekte Europa al lang niet meer toegepast, met al de nu meer dan ooit bloedig dramatische gevolgen. De vraag of de jonge terroristen uit Molenbeek, Schaarbeek en andere verpauperde en vervuilde oorden arme sloebers zijn, echte schurken of moedige strijders is absoluut niet meer relevant. De vraag is of het Westen zich wil en kan en durft verweren tegen de vloed van de zich almaar herhalende migratiegolven en tegen de politieke ideologie van de zeer strijdbare (alleen al demografisch gezien!) islam met haar tentakels in alle grote Europese steden.

Als lemmingen

En je moet geen demagogische extremist zijn om nu, na de laffe aanslagen in Parijs, eindelijk te beseffen dat de zogenaamde Westerse democratieën zich alom en allerwegen als lemmingen blindelings in de afgrond van de collectieve zelfmoord laten duwen. De strijders van de Islamitische Staat met zwarte vlaggen op hun jeeps zou men met enige filmische fantasie nog als idealistische krijgers kunnen zien. Maar de gemaskerde of ongemaskerde jonge fanatieke moslims in Parijs met hun Russische aanvalsgeweren waren hopeloze schurken die misschien enkel nog hoopten op een denkbeeldig martelaarschap en een al even denkbeeldige beloning in een (zeer saai) paradijs met gesluierde, gehoorzame maagden. Waar iedereen de saaie Koran leest en niemand mag zingen of een goed glas wijn mag drinken.                                                                                                                      

Hendrik Carette         

 

Prijzen en onderscheidingen voor de dichter Hendrik Carette

 

1.- De drie eerste gedichten uit de elfdelige cyclus ‘Ik leef dus ik zweef nog’ werden gepubliceerd in het tijdschrift Gedicht (Amsterdam: De Bezige Bij) onder redactie van Remco Campert (nr. 6, 1976)

2.- Trap-prijs, 1979

3.- Het gedicht ‘Palimpsest’ werd opgenomen in de bloemlezing Dingen die niet overgaan van Hubert van Herreweghen & Willy Spillebeen (Leuven : Davidsfonds, 1985, tweede druk)

4.- Het gedicht ‘Palimpsest’ werd nogmaals gepubliceerd in de bloemlezing Vlaams leesboek (Poëzie, proza en literair essay tussen 1932 en 1986) samengesteld door Jozef Deleu en Anne Marie Musschoot, Tielt: Lannoo, 1986

5. – Zeven gedichten werden opgenomen in de bloemlezing Hotel New Flandres (60 jaar Vlaamse poëzie 1945-2005) samengesteld en ingeleid door Dirk van Bastelaere, Erwin Jans en Patrick Peeters, Gent: Uitgeverij Poëziecentrum, 2008

6.- Zeven gedichten werden gepubliceerd in het tijdschrift freespace Nieuwzuid (nr. 29, Jaargang 8, 2008) onder redactie van Erik Spinoy

7. – Vier gedichten werden opgenomen in het tijdschrift in boekvorm Het Liegend Konijn onder redactie van Jozef Deleu, oktober 2009 (Leuven : Van Halewyck) 

8.- Dr. Ferdinand Snellaertprijs, 2011

9. – Het gedicht ‘Een niet zo geniale en niet zo geestige dichteres’ werd opgenomen in de bloemlezing De Nederlandstalige poëzie in pocketformaat, samengesteld door Philip Hoorne en Chrétien Breukers, Maasssluis : Compaan Uitgevers, 2012

10. – Het gedicht ‘Zilte droom’ werd geheel geciteerd in de inleiding ‘De wijde wateren’ bij haar bloemlezing Zeeland / literaire reis langs het water , Zeist : Stichting Achterland, 2013, samengesteld door Francisca van Vloten

11.- Eerste officiële havendichter voor de haven van Zeebrugge (2013-2014)

12.- Eerste prijs Oogst – Gedichtenwedstrijd (Vrijzinnigen Nederland) 2015 voor het gedicht ‘Een avond na de oogst op het Ganzenhof’

                                                                                                                     26.08.2015