Ode aan het oceanische leven
De zeven continenten waren verzonken
en de zeven wereldzeeën overspoelden
de zandheuvels en de woestijnen van de aarde.
Op de rug van mijn glanzende bultrug reed
ik als een surfer
op de wilde golven van een hoog gestegen oceaan.
Mijn geliefde balein en ik dreven op de wateren
als op een plas en doken dan plots
plonzend naar de diepte met parelende luchtbellen.
Alleen de koude eilanden van de Aleoeten
en hier en daar een atol bleven bestaan.
Hendrik Carette