ZWARTE DICHTER
Zwarte dichter, een maagdenboezem
laat je niet los,
verbitterde dichter, het leven laait
en de stad staat in brand,
en de hemel verdwijnt door de regen,
je pen graaft naar de kern van het leven.
Woud, woud, het wemelt van de ogen
op de vele puntgevels ;
dichters met verwilderde haren
berijden schrijlings honden en paarden.
De ogen rollen, de tongen klakken
de hemellucht vloeit doorheen de neusvleugels
als een blauwe moedermelk ;
ik bengel aan uw monden
vrouwen, harde harteloze harpijen.
ANTONIN ARTAUD
VERTALING: HENDRIK CARETTE
De Franse auteur, tekenaar, theaterregisseur en acteur, verwoed brievenschrijver en poète maudit Antonin Artaud werd in 1896 geboren te Marseille. Zijn leven als schrijver begon in 1923 toen hij brieven zond naar Jacques Rivière van de N.R.F. (Nouvelle Revue Française) nadat deze zijn gedichten geweigerd had. In dit gedicht uit L’Ombilic des Limbes (1927) blijkt al duidelijk zijn getormenteerde geest en zijn virulente poëtica. Zijn originele visie op het theater verwoordde hij in Le théâtre et son double (1938) en ook over Vincent van Gogh schreef hij erg aangrijpend proza in Van Gogh ou le suicidé de la société. Hij overleed in 1948 te Ivry-sur-Seine na een jarenlang verblijf in een psychiatrische inrichting.
Alain Jouffroy schreef over deze dichter o.m. : ‘Quand on a lu Artaud, on ne s’en remet pas.’
H.B.C.