Maand: november 2024

Het laatste gedicht van Karl Kraus

Vraag mij niet wat ik al die dagen deed.
Ik blijf stom;
en zeg niet waarom.
De stilte is oorverdovend na al dat leed.
Geen zinnig woord komt nog uit mijn mond;
een open wond.
De tijd roteert te snel en nu is al te laat;
niets is nog wat het ooit was.
Elk woord verloor zijn woordwaarde
en de hele wereld werd echt slecht.

(vert. Hendrik Carette)

Ode aan het oceanische leven

De zeven continenten waren verzonken
en de zeven wereldzeeën overspoelden
de zandheuvels en de woestijnen van de aarde.

Op de rug van mijn glanzende bultrug reed
ik als een surfer
op de wilde golven van een hoog gestegen oceaan.

Mijn geliefde balein en ik dreven op de wateren
als op een plas en doken dan plots
plonzend naar de diepte met parelende luchtbellen.

Alleen de koude eilanden van de Aleoeten
en hier en daar een atol bleven bestaan.

Hendrik Carette