Het gelukkige lezen
voor mijn broer Bart
Ik lees elk jaar het nieuwe boek
van onze jonkvrouw Amélie Nothomb
en sinds enige tijd ook een altijd avontuurlijk boek
van de witte Fransman Sylvain Tesson
(uiteraard in het Frans
en niet in ’t vertaalde verwaterde Nederlands).
Ik lees Gezelle in het sappige West-Vlaams
en Antjie Krog in ’t succulente Afrikaans.
Bij William Blake staar ik ook naar zijn gekleurde
en geëtste platen met die langharige profeten.
Bloemardinne of Vrouwe Hadewijch lees ik in het Diets
en die zwetsende Zwitser Robert Walser in het Duits.
Artaud en Michaux lees ik allang niet meer. Neen.
Alleen het leven van de Titaantjes en die drie dochters
van de generaal, Aleksandra, Adelaïda en Aglaja
blijven mij verblijden.
Hendrik Carette