Denkend aan Simon Stevin

Eeuwig roersel

voor Renaat Ramon

 

Aan de grazige weiden van het koele waterland

hertaalde de wonderlijke man Simon Stevin

de oude Latijnse term perpetuum mobile

in zijn helder Nederduits als eeuwig roersel.

 

In het jaar 1602 reed zijn houten zeilwagen

op het harde zand van een strand

in het bevrijde noorden met aan het roer

van deze vreemde wagen stadhouder Maurits,

de kordate zoon van de prins Willem van Oranje.

 

En bij de inwijding van Stevins’ uitvinding

klapperden de hoge zeilen in de voorjaarswind

achter de polders op het ingedijkte polderland.

 

Hendrik Carette

Portret

Benoît van Innis

 

Hij is een echte adellijke jonkheer,

maar geen blijde jonkman meer.

Zijn tekeningen zijn zwart en grijs

in een acide adembenemende inkt

want hij piekert de godganse dag

als een protestant in dit katholieke land

over de dingen die hij ziet en zag.

 

Benoîtje woont niet meer in Brugge

bij zijn oma of zijn goede oom Gilbert.

Nee, hij woont nu in Brussel (1070)

en werd mijn nieuw Kuifje

die in zijn slobberende witte korte broek

of met een wijde pofbroek aan

zomaar als een ontwapenende jongensheld

naar Tibet of onze Congo (belge) mag gaan.

 

Hendrik Carette