Dertien opstandige voetnoten
De zangvogel van de poëzie laat zich, net als de uil, de vogel der wijsheid, slechts bij zonsondergang horen.
- Trotski, Literatuur en revolutie
In Bhoetan is iedereen boeddhist behalve de zeer zeldzame toerist.
*
Morgen zou ik nog moeten bellen met Henri Michaux, Osip Mandelstam en Jorge Luis Borges, maar ik vrees dat geen van deze drie vrienden een mobieltje heeft.
*
Laat honderden West-Vlamingen los in Namibië en de Namib-woestijn zal weldra weer vruchtbaar worden en honderden oases tellen.
*
Le plagiat ou l’intertextualité : attention un poète peut en cacher un autre.
*
De zwarte ogen en de machtige boezem van de Surinaamse Astrid Roemer imponeren mij, misschien moet ik haar romans en haar gedichten lezen.
*
Wat zou die schrijver Tom Lanoye die minstens zes maanden per jaar in Zuid-Afrika verblijft in hemelsnaam denken van die plaasmoorde aldaar? Wij horen er hier zelden over, maar de zaken in Zuid-Afrika staan er slecht voor en de blanke Afrikaners (Boeren genaamd) worden er stelselmatig uitgemoord. J.M. Coetzee de schrijver van de roman In ongenade vluchtte al lang voorgoed naar Australië en wat doet de bruinmens Tom Lanoye? En wie hoort nu nog de verontwaardigde stem van Breyten Breytenbach?
*
Vlamingen : vlucht de salons en de kamers waar de vleiers vleien.
*
God leeft niet meer als een god in Frankrijk. God woont als een zwerver op de vlakte van Pamir of als een sjamaan op de grens van Mongolië en Siberië.
*
Ik leef in kuisheid en houd van de hoofse liefde. Het vlees dat ik nog zelden eet is het wild vlees van het gevogelte. En het water dat ik drink komt bij voorkeur uit een bron bij Bergamo in Lombardije.
*
Tussen de zeeën en de bergen liggen soms nog de vlakten maar ik houd het meest van de zee en de bergen, zoals op Corsica waar de bergpieken zich loodrecht in de zee storten.
*
Ik ben geen katholiek meer (door mijn antipapisme) , maar een soort van postkatholiek (naar het woord van Luc Devoldere). Toch zijn het soms onze katholieke schrijvers die het best en het felst schrijven: ik denk dan aan Anton van Duinkerken, Kees Fens, Godfried Bomans, Lodewijk van Deyssel, Wim Bronzwaer en Harry G.M. Prick. Hoe kan dit? Ik denk door de kennis van en de vertrouwdheid met de traditie(s).
*
Gelukkig werd de weerzinwekkende keizer Nero opgevolgd door de zondige keizer Galba, maar wie – behalve Suetonius – denkt nu nog aan deze al te menselijke Galba.
*
Ik bezit al vijf jaren een gevaarlijk boek dat ik niet zal verbranden : de titel is Het gevaarlijke boek van Christopher Krebs (Antwerpen : Het Spectrum, 2011) over De Germania van Tacitus en de opkomst van het nazisme. De titel van de inleiding luidt als volgt : Het Onheilspellende Verleden. Voor mij zijn echter ook het heden en de toekomst eerder onheilspellend.
Hendrik Carette