Cioran
Ik lees Cioran. Al heel lang. Hij was een voormalig
lid van het Legioen want hij had een Karpatenkop.
Hij leefde als een monnik in een mansarde
in Parijs en als hij niet slapen kon wandelde
hij ’s nachts door het Luxembourg. Nachtenlang.
Hij schreef veel maar was geen saaie schrijver
en was ook geenszins een flauwe fletse filosoof
maar de maker van zeer explosieve paradoxen.
Geen bogomil en geen boeddhist, geen nihilist
en geen hystericus. Hij was een man van de gnosis.
En bovenal; hij vond dat God heel veel te danken
had aan de hemelse muziek van Johann Sebastian.
Hendrik Carette